طراحی دکوراسیون داخلی منزل، نمای داخلی

عوامل مؤثر در دست یابی به ضوابط ساختمان های بلندمرتبه عوامل مؤثر جهت دستیابی به ضوابط و مقررات ساختمان - های بلند بر اساس یک تقسیم بندی کلی به دو بخش اصلی ضوابط ساخت» و «ضوابط مکان یابی» تقسیم می شود. در ضوابط ساخت، چگونگی معماری خود بنا و همچنین ارتباط بنا با قطعه زمین و خیابان مجاور مد نظر است. در این بخش، مواردی که در نهایت تعیین کننده ی تراکم ساختمانی برای هر قطعه زمین هستند، عبارتند از: عدم سایه اندازی زمستانی، رعایت فاصله ی مناسب ارتفاع ابنیه با یکدیگر، هماهنگی با عرض معبر مجاور، اثرگیری از ویژگی های کالبدی قطعه (مساحت، ابعاد، شکل و مکان استقرار بنا نسبت به خیابان)، رعایت فضای باز مناسب، توجه به مباحث حفاظتی مانند زلزله و آتش سوزی و توجه به مباحث زیبایی شناسی و منظر شهری. در ضوابط مکان یابی، بیشتر، مسائل شهری در خصوص گسل ها و عوامل زیست محیطی مدنظر هستند که عبارتند از: خطر گسل ها در شهر، محدودیت های زیست محیطی ناشی از آلودگی هوا، مبحث سرانه ی فضای باز، مطالعات ترافیکی و تعیین مکان مناسب بر اساس سیمای شهر، نشانهی شهری، تنوع شهری و بهره گیری از توان های محیطی. برخی از مقررات مهم و ضوابط بلندمرتبه سازی مسکن در ایران) رعایت سرانهی فضای باز برای ساکنین برای اینکه با افزایش تراکم، نسبت فضای باز به زیربنا کاهش نیابد، ضرورت دارد بین مساحت حداقل فضای باز با سطح زیربنا رابطه ی زیر برقرار باشد: در این رابطه: T= ضريب آلودگی هواست که از نقشه ی مکان یابی ساختمانهای بلندمرتبه به دست می آید و عددی بین یک و صفر است.   K= ضریب شهرسازی که ۱ / ۸ یا ۱ است و در مورد مکانهای مشخص شده در نقشه ی مکان یابی و قطعات شرقی یا غربی اعمال می شود. مساحت فضای باز در واحد مسکونی نمی تواند کمتر از ۴۰٪ باشد. ضرورت رعایت حقوق همسایگی از نظر فاصله ی ساختمان ها نسبت به ارتفاع در این راستا مقرر شده است که در ساختمان در جهت شمالی و جنوبی و ماهای اصلی، حداقل معادل مصط مجموع ارتفاع دو ساختمان از هم فاصله داشته باشند، در نتیجه هر بنا در هر ارتفاعی باید از لبه ی قطعه و یا محور خیابان، حداقل برابر نصف ارتفاع (در همان سطح)، فاصله داشته باشد در صورتی که در ساختمان در یک زمین قرار داشته باشند، نصت مجموع دو ارتفاع (میانگین دو ارتقاع)، فاصله بین آنها را معین می , ...ادامه مطلب

آرایش فضایی ساختمان در یک پیکربندی دال، واحدهای سکونتگاهی در طول یک راهروی معمولی که به هسته ی آسانسور (به طور معمول نزدیک مرکز ساختمان) منتهی می شود، نظام می یابند. پلکان خروجی در انتهای راهروها مورد نیاز است. ساده ترین مدل برای این فرم، راهروی مستقیمی است که توسط واحدهای سکونتگاهی تقسیم بندی شده و احتمالا واحدهای ویژه ی بزرگ تر در انتهای راهرو قرار می گیرند. ساختمان می تواند متناسب با بستری که در آن واقع است به فرم L یا U شکل گیرد. در این نوع آرایش فضایی معمولا عملکردهای خدماتی ساختمان (برق، تلفن، قفسه ي اطلاعات، میل ستون ها، انبار یا خانه داری در کنج - های داخلی که از نور روز برخوردار نیست، واقع می شونده یک ساختمان دال می تواند برای بیشترین قابلیت بهره مندی از فضا، به صورت بارگذاری مضاعف (با آپارتمان هایی در هر طرف راهرو)، بارگذاری منفرد (آپارتمان هایی تنها در یک طرف راهرو جهت نفوذ نور به راهرو یا انطباق با شرایط ویژه ی بستر) یا ترکیبی از هر دو نوع باشد. علاوه بر محدودیت های قوانین، اولویت بندی نیاز ساکنان هدف بازار) نیز در تعیین طول قابل قبول برای راهروهای ساختمان تأثیرگذار است. همچنین طراحی راهروهای طویل داخلی ممکن است منجر به تشکیل ساختمان دیوارمانندی شود که از بیرون به لحاظ زیبایی شناسی جذاب نیست. در پیکربندی برج، واحدهای سکونتگاهی عموما یک هسته ی آسانسور مرکزی را در بر می گیرند که یا به لابی واقع در هر طبقه و یا به یک راهروی مدور که اطراف هسته ی آسانسور را فرا می گیرد، باز می شود. دو پلكان خروجی با درهای مربوطه که تا حد امکان از یکدیگر فاصله دارند، در اطراف هسته قرار دارند. پلان برج عموما امکان نورگیری بیشتری از بیرون را برای واحدها فراهم می کند. (درصد بیشتری از واحدها از دو جناح نورگیری دارند) و نیز نسبت به پلان دال از انعطاف پذیری بیشتری در چیدمان واحدهای اختصاصی برخوردارند. اما از آنجا که واحدهای کمتری در هر طبقه وجود دارد (معمولا در بیشترین حالت، هشت واحد)، کارایی ساختمان در برج کمتر از دال است. همچنین آرایش های فضایی پرش-توقف ( Skip- Stop ) با واحدهای سکونتگاهی دوبلکس نیازمند توقف های آسانسور تنها به صورت یک درمیان یا در هر سه طبقه است. گونه های واحد واحدهای سکونتگاهی بلندمرتبه مشابه واحدها در ساختما,آرایش فضایی ساختمان ...ادامه مطلب

۳۰۱. طراحی بستر و پارکینگ در ساختمانهای بلند مرتبه طراحی بستر: تدابیر طراحی بستر برای خانه سازی بلند مرتبه در ارتباط با زمینه متفاوت است، اما بهترین نمونه های شهری، در بستر و در ارتباط با الگوی شهری پیرامون خود سازماندهی می شوند. کاهش تأثیرات منفی بر محیط زیست، به عنوان مثال سایه ها، بخش مهمی از توسعه ی طراحی بلند مرتبه است. سایه هایی که توسط ساختمان بر روی فضاهای عمومی و اطراف بستر در حال توسعه ایجاد می شوند، باید در حین طراحی بررسی شوند و ممکن است بر فرم ساختمان با جهت گیری آن تأثیر بگذارند. از آنجا که باد در اطراف ساختمان های بلندمرتبه شتاب می گیرد، تحلیل یاد بخش دیگری از روند طراحی برای خانه های بلندمرتبه است. این ساختمان ها باید به نحوی طراحی شوند که از وزش تندبادهای بیش از حد در ورودی، پیاده رو و سایر فضاهای عمومی اطراف ساختمان جلوگیری کنند. ساختمانهای بلندمرتبه با توجه به سطح اشغال اندک در ارتباط با حجم (مخصوصا در پلان های برج) و نیاز به فضا در اطراف (برای برخورداری تمام واحدها از نور، تهویه و چشم اندازها)، نمی توانند یک بلوک شهری را در تراز پر کنند و باید به دقت شکل گیرند تا لبه های متناسب با خیابان های شهر ایجاد کنند. طراحی بلند مرتبه است. سایه هایی که توسط ساختمان بر روی فضاهای عمومی و اطراف بستر در حال توسعه ایجاد می شوند، باید در حین طراحی بررسی شوند و ممکن است بر فرم ساختمان با جهت گیری آن تأثیر بگذارند. از آنجا که باد در اطراف ساختمان های بلندمرتبه شتاب می گیرد، تحلیل یاد بخش دیگری از روند طراحی برای خانه های بلندمرتبه است. این ساختمان ها باید به نحوی طراحی شوند که از وزش تندبادهای بیش از حد در ورودی، پیاده رو و سایر فضاهای عمومی اطراف ساختمان جلوگیری کنند. ساختمانهای بلندمرتبه با توجه به سطح اشغال اندک در ارتباط با حجم (مخصوصا در پلان های برج) و نیاز به فضا در اطراف (برای برخورداری تمام واحدها از نور، تهویه و چشم اندازها)، نمی توانند یک بلوک شهری را در تراز پر کنند و باید به دقت شکل گیرند تا لبه های متناسب با خیابان های شهر ایجاد کنند. پارکینگ: پارکینگ عامل تعیین کننده ی مهمی در طراحی بستر است، زیرا بخش عمده ای فضا برای پارک اتومبیل های ساکنان مورد نیاز است. پارکینگ روباز اقتصادی ترین روش از نظر هزینه ی ساخت است، اما به بیشترین مساحت بست,پارکینگ در ساختمانهای بلند مرتبه، معماری ساختمان های بلند مرتبه ...ادامه مطلب

طراحی ساختمان های بلندمرتبه مسکونی مقدمه مسکن بلند مرتبه و طراحی آن از آغاز پیدایش تا کنون چالشی مهم برای معماران بوده است. بخشی از مشکلات، مربوط به عدم رعایت ضوابط ساخت وساز در طرح ساخت و بخشی نیز در اثر بی توجهی به بازشناخت فرهنگ و معیارهای آن بوده است. مشکلاتی همچون مسئله ی اشراف ارتباط نامناسب واحدها با یکدیگر در یک مجموعه ی مسکونی همواره از مهم ترین دغدغه های طراخان ساختمان های بلند مرتبه در این خانه ها بوده است. از سوی دیگر ساختمان های بلند به دلیل مقیاس خود، این قابلیت را دارند که بر نظم فضایی موجود در محیط اثرات قابل توجهی بگذارند و موجب ایجاد نظم و یا بی نظمی در منظر شهری شوند. اگرچه از لحاظ معماری بنا و به صورتی انتزاعی، این نوع از ساختمان ها به دلیل مسائل سازه ای و اقتصادی غالبا دارای نظمی ظاهری می باشند، اما عدم مکان یابی و تطبیق آنها با زمینه ی خود، سبب ایجاد اغتشاش در منظر شهری می۔ شود. به این منظور در این مقاله سعی بر آن است تا به طور اجمالی به بررسی ساختمانهای بلند مرتبه و اصول و ضوابط طراحی آن پرداخته شود. تعریف ساختمان بلند مرتبه وقتی که از ساختمان بلند مرتبه صحبت می شود، چنین فرض می شود که همه ی افراد تصور یکسانی از آن دارند، در حالی که چنین نیست و نه تنها بین عامه، بلکه بين متخصصين نیز نظرات مختلفی در ارتباط با تعریف ساختمان بلند وجود دارد. از آن جمله استانداردهایی است که در قوانین آلمان، دانمارک و برخی دیگر از کشورهای اروپایی برای تعریف ساختمان بلند وجود دارد و آن ارتفاع ۷۲ فوت ( ۲۱ / ۶۰ متر - معادل یک ساختمان بلند ۸ طبقه) است که حد امکانات تجهیزات آتش نشانی است و مورد استفاده قرار می گیرد. شورای ساختمانهای بلندمرتبه و اسکان شهری در آمریکا بدون مشخص کردن ارتفاع و یا تعداد طبقات خاصی، ساختمان بلند را ساختمانی می داند که بلندی قابل ملاحظه ی آن بر یکی از جنبه های برنامه ریزی، ساخت و یا استفاده از فضایش، تأثیر بگذارد. کمیسیون برنامه ریزی ملی زمین در سوییس نیز هر ساختمانی را که نسبت به ساختمان های اطراف خود دارای اختلاف قابل ملاحظه ای باشد، ساختمان بلند می خواند. این تعریف اگرچه منطقی به نظر می رسد، اما برای تحقیقات کاربردی قابل استفاده نیست، زیرا در آن صورت در یک بافت شهری با تراکم پایین (یک طبقه) حتا ساختما,طراحی ساختمان های بلندمرتبه مسکونی ...ادامه مطلب